Vrijwilliger Manuel

Manuel schenkt koffie in voor de biljartende heren in de Duivenwal. De keuken is glimmend schoon en op de achtergrond klinkt gezellig de radio. ‘Ik vind het leuk om met oudere mensen te werken, ze zijn zo zichzelf.’

Hij zet de radio wat zachter. ‘Ik luister graag muziek, het liefst rock. En ik fluit graag. Maar bij het  biljarten heb ik natuurlijk een fluitverbod’, lacht hij. ‘Anders kunnen de heren zich niet concentreren.’ Hij is een graag en veel geziene vrijwilliger in de Duivenwal. ‘Ik ben hier bijna elke dag. De ene dag zet ik alles klaar voor ouderen die komen gymmen, de andere dag verzorg ik de koffie en thee voor de dames die borduren en weer een andere dag maak ik gewoon een babbeltje met mensen die hier binnen komen.’

‘Ik vind het erg leuk om met oudere mensen te werken. Ze zijn zo zichzelf. Niet opscheppen over wat ze wel of niet hebben, gewoon zoals ze zijn met ieder z’n eigen karakter. Ik doe graag wat terug voor deze mensen en ik heb de tijd. Ik werk hier pas vier maanden, maar geniet elke dag. Ik ben een echt mensen-mens en gewoon mezelf. En dat betekent optimistisch.’